Van tweeling naar eenling: Coen en Peter

De broertjes werden 51 jaar geleden geboren en ze groeiden op in Eindhoven tot echte Brabanders. Ze waren de enige kinderen in het gezin. Toen ze jong waren droegen ze dezelfde kleren. Het was heerlijk om een tweeling te zijn, maar ook normaal, ze wisten niet beter. Altijd trokken ze samen op.  Coen was handiger in stoute dingen doen (zoals van de hagelslag snoepen), Peter werd altijd betrapt en kreeg daarom vaak de straf. Maar ze waren een team.

Toen ze ouder werden bleek Coen de charmeur te zijn, die wist hoe je met vrouwen moest omgaan. Peter was naïever. Als meisjes voor hem vielen, merkte hij dat niet en dan kwam Coen langs en nam het meisje mee. Maar Peter vond dat nooit erg, hij was dan blij voor ze.
Beiden voelden zich heel veilig bij elkaar. Ze wilden naar de sportacademie, maar werden afgewezen. Als vanzelfsprekend gingen ze toen samen naar dezelfde tuinbouwschool en daarna samen in dienst. Na dienst gingen ze uit huis en betrokken met zijn tweeën een appartement in Geldrop.
Toen Coen Marion ontmoette ging hij met haar samenwonen. Peter wilde niet in zijn eentje in Geldrop blijven en trok weer in bij zijn ouders. Later trouwde hij met een vriendin van Marion.

De broers kregen elk twee dochters die nu sprekend op elkaar lijken.
Eigenlijk wilden Coen en Peters altijd alles samen doen. Maar ja, met een gezin is dat niet altijd mogelijk. Wie laat je voorgaan? Soms was het een probleem.
In een latere periode kreeg Coen, de voortrekker van het stel, last van depressies. Gelukkig had hij Peter, die hem bijstond, met hem wandelde en hem begreep.

Toen ze 38 waren, gebeurde er een ramp. Coen kreeg een enorme hersenbloeding en in korte tijd overleed hij.
Peter was in shock. Hij voelde zich alsof hij geëxplodeerd was, alsof de stukken overal in het rond vlogen en later kreeg hij last van fantoompijn: zijn lichaam deed letterlijk pijn omdat het leek alsof hij nog maar de helft van zichzelf was. Tegelijkertijd voelde hij zich verantwoordelijk voor zijn gezin en het gezin van Coen. Hij werkte zich over de kop, tot het gewoon niet meer ging. Hij bleek een burned out te hebben en ook ptss (post traumatische stress stoornis). Het werd er niet beter op toen allerlei instanties hem niet geloofden.

Uiteindelijk ging deze juist zo verantwoordelijke man helemaal onderdoor aan zijn intense verdriet. Hij verloor zijn vrouw door een scheiding en zijn huis vanwege financiële problemen.

Het is nu bijna 14 jaar geleden, maar Peter kampt nog altijd met grote problemen. We hebben een fotosessie georganiseerd met behulp van spiegels en de foto’s van Coen. Na afloop zei Peter dat alleen al op deze manier bezig zijn met zijn verdriet, hem een stapje vooruit had geholpen. Dat maakte me erg blij want hij is een lieve, gevoelige man, die ik alle goeds wens.

Reacties

Marion schrijft

Wat een verdrietig verhaal! Het raakt me heel erg.
Als helft van een eeneiige tweeling lijkt het mij ook een van de ergste dingen die me kunnen overkomen: mijn tweelingzus missen. Moet er niet aan denken!
Hoe prachtig om met de spiegels te werken. Ik hoop dat het Peter verder helpt in het omgaan met dit grote verdriet. Heel veel sterkte gewenst!

Reageer
Reageer op Marion

Je commentaar wordt na goedkeuring geplaatst.

Hannah Yakin schrijft

Prachtige foto's en een ontroerend verhaal. Wat fijn dat ik nu ineens weer kan reageren. En wat fijn dat je, al werkende in wat je het liefst doet, ook nog mensen kunt helpen hun verdriet te verwerken.

Reageer
Reageer op Hannah Yakin

Je commentaar wordt na goedkeuring geplaatst.

Marianne Tijssen-Humme schrijft

Een met de ander, zonder de ander niet heel. Ach, mijn hart en liefde gaan uit naar Peter. Met de spiegel heel met jezelf en twee met de ander die niet meer is

Reageer
Reageer op Marianne Tijssen-Humme

Je commentaar wordt na goedkeuring geplaatst.

Jessica schrijft

Ontroerende foto's van deze eenling Peter.Je kijkt recht streeks in zijn ziel en voelt zijn kwetsbaarheid .

Reageer
Reageer op Jessica

Je commentaar wordt na goedkeuring geplaatst.

peter schermeij schrijft

wat een lieve reacties op onze foto's! Het was een prachtige dag met in Deventer. Bijzonder en ontroerend. Maar ook hartverwarmend en om nooit te vergeten

Reageer
Reageer op peter schermeij

Je commentaar wordt na goedkeuring geplaatst.

Ria Knijnenburg schrijft

Ontroerend prachtig. Als spiegel van de overgebleven tweelingziel: een van de aangrijpendste verliezen. Fijn Sanne om te lezen dat je door de fotosessie Peter een stapje vooruit hebt geholpen. Voor hem alle goeds gewenst.

Reageer
Reageer op Ria Knijnenburg

Je commentaar wordt na goedkeuring geplaatst.

Mark Bannink schrijft

Heftig verhaal. Ik ben vorig jaar mijn tweelingbroer verloren en merk dat het veel met je doet. Bij mij vooral stemmingswisselingen. Ik hoop toch dat het weer beter met je gaat.

Groeten uit Deventer

Reageer
Reageer op Mark Bannink

Je commentaar wordt na goedkeuring geplaatst.

Roy schrijft

Man! Peter Coen en Stefan en ik. De vrienden van vroeger. Onbegrijpelijk verdrietig dit te lezen. Ik hoop dat het wat beter met je gaat. Groet Roy

Reageer
Reageer op Roy

Je commentaar wordt na goedkeuring geplaatst.

Evert schrijft

Als tieners samen lol gehad. Alleen maar leuke herrineringen aan peter en coen! Ik hoop dat je je weg weer kan vinden, groetjes

Reageer
Reageer op Evert

Je commentaar wordt na goedkeuring geplaatst.

Suzan schrijft

Als kind een paar jaar bij Peter en Coen op school gezeten. Wat heb ik daar leuke herinneringen aan. Het verhaal is herkenbaar, ik was stiekem verliefd op Peter of Coen, ik wist nooit wie wie was.
Plagen konden ze goed!
Wat triest dat het zo gelopen is. De keerzijde van het tweeling zijn, zo bijzonder en intens.
Groetjes Suzan

Reageer
Reageer op Suzan

Je commentaar wordt na goedkeuring geplaatst.

Laat een bericht achter

Je commentaar wordt na goedkeuring geplaatst.