array(15) {
["http_host"]=>
string(27) "https://www.sanneterlouw.nl"
["wp_title"]=>
string(17) "eeneiige tweeling"
["body_class"]=>
string(41) "archive tag tag-eeneiige-tweeling tag-133"
["site"]=>
object(App\App)#4116 (23) {
["asset_helper":"App\App":private]=>
object(App\AssetHelper)#4115 (0) {
}
["admin_email"]=>
string(22) "sanneterlouw@xs4all.nl"
["blogname"]=>
NULL
["charset"]=>
string(5) "UTF-8"
["description"]=>
string(10) "Fotografie"
["id"]=>
NULL
["language"]=>
string(2) "nl"
["multisite"]=>
bool(false)
["name"]=>
string(13) "Sanne Terlouw"
["pingback_url"]=>
string(38) "https://www.sanneterlouw.nl/xmlrpc.php"
["siteurl"]=>
NULL
["theme"]=>
object(Timber\Theme)#4119 (10) {
["name"]=>
string(21) "Sanne Terlouw - theme"
["version"]=>
string(5) "1.0.0"
["parent"]=>
bool(false)
["parent_slug"]=>
NULL
["slug"]=>
string(19) "sanne-terlouw-theme"
["uri"]=>
string(65) "https://www.sanneterlouw.nl/wp-content/themes/sanne-terlouw-theme"
["theme":"Timber\Theme":private]=>
object(WP_Theme)#4120 (12) {
["update"]=>
bool(false)
["theme_root":"WP_Theme":private]=>
string(67) "/home/aande42/domains/sanneterlouw.nl/public_html/wp-content/themes"
["headers":"WP_Theme":private]=>
array(13) {
["Name"]=>
string(21) "Sanne Terlouw - theme"
["ThemeURI"]=>
string(0) ""
["Description"]=>
string(64) "This is a theme for the photography website: www.sanneterlouw.nl"
["Author"]=>
string(13) "Dirk J. Faber"
["AuthorURI"]=>
string(0) ""
["Version"]=>
string(5) "1.0.0"
["Template"]=>
string(0) ""
["Status"]=>
string(0) ""
["Tags"]=>
string(0) ""
["TextDomain"]=>
string(0) ""
["DomainPath"]=>
string(0) ""
["RequiresWP"]=>
string(0) ""
["RequiresPHP"]=>
string(0) ""
}
["headers_sanitized":"WP_Theme":private]=>
array(2) {
["Name"]=>
string(21) "Sanne Terlouw - theme"
["Version"]=>
string(5) "1.0.0"
}
["name_translated":"WP_Theme":private]=>
NULL
["errors":"WP_Theme":private]=>
NULL
["stylesheet":"WP_Theme":private]=>
string(19) "sanne-terlouw-theme"
["template":"WP_Theme":private]=>
string(19) "sanne-terlouw-theme"
["parent":"WP_Theme":private]=>
NULL
["theme_root_uri":"WP_Theme":private]=>
string(45) "https://www.sanneterlouw.nl/wp-content/themes"
["textdomain_loaded":"WP_Theme":private]=>
NULL
["cache_hash":"WP_Theme":private]=>
string(32) "5aac6a9b5f7c5fa2ef78776fd6f18117"
}
["id"]=>
NULL
["ID"]=>
NULL
["object_type"]=>
NULL
}
["title"]=>
string(13) "Sanne Terlouw"
["url"]=>
string(27) "https://www.sanneterlouw.nl"
["home_url"]=>
string(27) "https://www.sanneterlouw.nl"
["site_url"]=>
string(27) "https://www.sanneterlouw.nl"
["rdf"]=>
string(37) "https://www.sanneterlouw.nl/feed/rdf/"
["rss"]=>
string(37) "https://www.sanneterlouw.nl/feed/rss/"
["rss2"]=>
string(33) "https://www.sanneterlouw.nl/feed/"
["atom"]=>
string(38) "https://www.sanneterlouw.nl/feed/atom/"
["ID"]=>
NULL
["object_type"]=>
NULL
["pingback"]=>
string(38) "https://www.sanneterlouw.nl/xmlrpc.php"
}
["request"]=>
object(Timber\Request)#5178 (5) {
["post"]=>
array(0) {
}
["get"]=>
array(0) {
}
["id"]=>
NULL
["ID"]=>
NULL
["object_type"]=>
NULL
}
["user"]=>
bool(false)
["theme"]=>
object(Timber\Theme)#5175 (10) {
["name"]=>
string(21) "Sanne Terlouw - theme"
["version"]=>
string(5) "1.0.0"
["parent"]=>
bool(false)
["parent_slug"]=>
NULL
["slug"]=>
string(19) "sanne-terlouw-theme"
["uri"]=>
string(65) "https://www.sanneterlouw.nl/wp-content/themes/sanne-terlouw-theme"
["theme":"Timber\Theme":private]=>
object(WP_Theme)#5177 (12) {
["update"]=>
bool(false)
["theme_root":"WP_Theme":private]=>
string(67) "/home/aande42/domains/sanneterlouw.nl/public_html/wp-content/themes"
["headers":"WP_Theme":private]=>
array(13) {
["Name"]=>
string(21) "Sanne Terlouw - theme"
["ThemeURI"]=>
string(0) ""
["Description"]=>
string(64) "This is a theme for the photography website: www.sanneterlouw.nl"
["Author"]=>
string(13) "Dirk J. Faber"
["AuthorURI"]=>
string(0) ""
["Version"]=>
string(5) "1.0.0"
["Template"]=>
string(0) ""
["Status"]=>
string(0) ""
["Tags"]=>
string(0) ""
["TextDomain"]=>
string(0) ""
["DomainPath"]=>
string(0) ""
["RequiresWP"]=>
string(0) ""
["RequiresPHP"]=>
string(0) ""
}
["headers_sanitized":"WP_Theme":private]=>
array(2) {
["Name"]=>
string(21) "Sanne Terlouw - theme"
["Version"]=>
string(5) "1.0.0"
}
["name_translated":"WP_Theme":private]=>
NULL
["errors":"WP_Theme":private]=>
NULL
["stylesheet":"WP_Theme":private]=>
string(19) "sanne-terlouw-theme"
["template":"WP_Theme":private]=>
string(19) "sanne-terlouw-theme"
["parent":"WP_Theme":private]=>
NULL
["theme_root_uri":"WP_Theme":private]=>
string(45) "https://www.sanneterlouw.nl/wp-content/themes"
["textdomain_loaded":"WP_Theme":private]=>
NULL
["cache_hash":"WP_Theme":private]=>
string(32) "5aac6a9b5f7c5fa2ef78776fd6f18117"
}
["id"]=>
NULL
["ID"]=>
NULL
["object_type"]=>
NULL
}
["posts"]=>
object(Timber\PostQuery)#5180 (5) {
["found_posts"]=>
int(3)
["userQuery":protected]=>
bool(false)
["queryIterator":protected]=>
object(Timber\QueryIterator)#5181 (2) {
["_query":"Timber\QueryIterator":private]=>
object(WP_Query)#997 (54) {
["query"]=>
array(1) {
["tag"]=>
string(17) "eeneiige-tweeling"
}
["query_vars"]=>
array(63) {
["tag"]=>
string(17) "eeneiige-tweeling"
["error"]=>
string(0) ""
["m"]=>
string(0) ""
["p"]=>
int(0)
["post_parent"]=>
string(0) ""
["subpost"]=>
string(0) ""
["subpost_id"]=>
string(0) ""
["attachment"]=>
string(0) ""
["attachment_id"]=>
int(0)
["name"]=>
string(0) ""
["pagename"]=>
string(0) ""
["page_id"]=>
int(0)
["second"]=>
string(0) ""
["minute"]=>
string(0) ""
["hour"]=>
string(0) ""
["day"]=>
int(0)
["monthnum"]=>
int(0)
["year"]=>
int(0)
["w"]=>
int(0)
["category_name"]=>
string(0) ""
["cat"]=>
string(0) ""
["tag_id"]=>
int(133)
["author"]=>
string(0) ""
["author_name"]=>
string(0) ""
["feed"]=>
string(0) ""
["tb"]=>
string(0) ""
["paged"]=>
int(0)
["meta_key"]=>
string(0) ""
["meta_value"]=>
string(0) ""
["preview"]=>
string(0) ""
["s"]=>
string(0) ""
["sentence"]=>
string(0) ""
["title"]=>
string(0) ""
["fields"]=>
string(0) ""
["menu_order"]=>
string(0) ""
["embed"]=>
string(0) ""
["category__in"]=>
array(0) {
}
["category__not_in"]=>
array(0) {
}
["category__and"]=>
array(0) {
}
["post__in"]=>
array(0) {
}
["post__not_in"]=>
array(0) {
}
["post_name__in"]=>
array(0) {
}
["tag__in"]=>
array(0) {
}
["tag__not_in"]=>
array(0) {
}
["tag__and"]=>
array(0) {
}
["tag_slug__in"]=>
array(1) {
[0]=>
string(17) "eeneiige-tweeling"
}
["tag_slug__and"]=>
array(0) {
}
["post_parent__in"]=>
array(0) {
}
["post_parent__not_in"]=>
array(0) {
}
["author__in"]=>
array(0) {
}
["author__not_in"]=>
array(0) {
}
["ignore_sticky_posts"]=>
bool(false)
["suppress_filters"]=>
bool(false)
["cache_results"]=>
bool(true)
["update_post_term_cache"]=>
bool(true)
["lazy_load_term_meta"]=>
bool(true)
["update_post_meta_cache"]=>
bool(true)
["post_type"]=>
string(0) ""
["posts_per_page"]=>
int(20)
["nopaging"]=>
bool(false)
["comments_per_page"]=>
string(2) "50"
["no_found_rows"]=>
bool(false)
["order"]=>
string(4) "DESC"
}
["tax_query"]=>
object(WP_Tax_Query)#5136 (6) {
["queries"]=>
array(1) {
[0]=>
array(5) {
["taxonomy"]=>
string(8) "post_tag"
["terms"]=>
array(1) {
[0]=>
string(17) "eeneiige-tweeling"
}
["field"]=>
string(4) "slug"
["operator"]=>
string(2) "IN"
["include_children"]=>
bool(true)
}
}
["relation"]=>
string(3) "AND"
["table_aliases":protected]=>
array(1) {
[0]=>
string(23) "wpoi_term_relationships"
}
["queried_terms"]=>
array(1) {
["post_tag"]=>
array(2) {
["terms"]=>
array(1) {
[0]=>
string(17) "eeneiige-tweeling"
}
["field"]=>
string(4) "slug"
}
}
["primary_table"]=>
string(10) "wpoi_posts"
["primary_id_column"]=>
string(2) "ID"
}
["meta_query"]=>
object(WP_Meta_Query)#5135 (9) {
["queries"]=>
array(0) {
}
["relation"]=>
NULL
["meta_table"]=>
NULL
["meta_id_column"]=>
NULL
["primary_table"]=>
NULL
["primary_id_column"]=>
NULL
["table_aliases":protected]=>
array(0) {
}
["clauses":protected]=>
array(0) {
}
["has_or_relation":protected]=>
bool(false)
}
["date_query"]=>
bool(false)
["queried_object"]=>
object(WP_Term)#5171 (10) {
["term_id"]=>
int(133)
["name"]=>
string(17) "eeneiige tweeling"
["slug"]=>
string(17) "eeneiige-tweeling"
["term_group"]=>
int(0)
["term_taxonomy_id"]=>
int(133)
["taxonomy"]=>
string(8) "post_tag"
["description"]=>
string(0) ""
["parent"]=>
int(0)
["count"]=>
int(3)
["filter"]=>
string(3) "raw"
}
["queried_object_id"]=>
int(133)
["request"]=>
string(364) "SELECT SQL_CALC_FOUND_ROWS wpoi_posts.ID FROM wpoi_posts LEFT JOIN wpoi_term_relationships ON (wpoi_posts.ID = wpoi_term_relationships.object_id) WHERE 1=1 AND (
wpoi_term_relationships.term_taxonomy_id IN (133)
) AND wpoi_posts.post_type = 'post' AND (wpoi_posts.post_status = 'publish') GROUP BY wpoi_posts.ID ORDER BY wpoi_posts.post_date DESC LIMIT 0, 20"
["posts"]=>
&array(3) {
[0]=>
object(WP_Post)#5139 (28) {
["ID"]=>
int(2790)
["post_author"]=>
string(1) "2"
["post_date"]=>
string(19) "2020-11-11 07:35:26"
["post_date_gmt"]=>
string(19) "2020-11-11 07:35:26"
["post_content"]=>
string(4543) "
Gianni en Isuldy
Een dag voor hun 36ste verjaardag sprak ik deze elegante en charmante spiegeltweeling bij mij thuis. Gianni is linkshandig, Isuldy rechts. Ze zijn geboren in Angola, als oudste twee van vijf jongens. Isuldy (zonder baard) was bijna dood toen hij werd geboren en de artsen hadden hem al opgegeven, maar Gianni brulde zo hard, dat ze denken dat daardoor Isuldy tot leven kwam. ‘Gianni heeft mij gered,’ zegt Isuldy in ieder geval. Ze hadden als kind heel veel ruzie, ze nemen zelfs het woord ‘vijanden’ in de mond, maar ze leken uiterlijk wel erg op elkaar en droegen ook dezelfde kleren. Op school zaten ze niet bij elkaar in de klas. Isuldy was altijd de beste, de slimste, de eerste, maar Gianni zegt dat hem dat niks uitmaakt.
Gianni & Isuldy zijn geboren in Angola, een voormalige kolonie van Portugal, zoiets als wat Suriname voor Nederland is geweest. De voertaal in Angola is Portugees. Op hun 18e verhuisden ze naar Nederland. De ouders stuurden hun oudste drie zoons naar een oom in Nederland. Ook broer 4 woont hier inmiddels.
Het begin hier was moeilijk. Ze kenden de taal niet en misten hun ouders. Oom zorgde dat ze niet ontspoorden en ze klommen op van de Mavo naar uiteindelijk een hogere opleiding.
Isuldy is nu al enkele jaren international salesmanager bij DAF, Gianni, die religiestudies heeft gedaan, werkt als diaconaal opbouwwerker voor de Protestantse Diaconie Amsterdam en houdt zich bezig met politiek en opkomen voor ongedocumenteerde arbeidsmigranten in Amsterdam. Ze voelen zich Nederlands en geaccepteerd hier, al lijkt het wel alsof je met een zwarte huid harder moet werken om jezelf te bewijzen. Maar ze vinden vooral dat je zelf kansen moet pakken als die zich voordoen.
Isuldy is de prater van de twee en de avonturier. Hij is getrouwd met een Nederlandse en heeft twee kinderen, Gianni heeft een vriendin. Al wonen ze een eind van elkaar vandaan, hun relatie is innig. ‘Mijn broer is mijn beste vriend.’ Dat Gianni religieus is geworden, zit hun relatie niet in de weg: ‘iedereen moet geloven wat hij moet geloven.’ Ze zouden er niet aan moeten denken om elkaar te moeten missen. Ze kennen elkaar het best van alle broers en kritiek op een van hen, voelt als kritiek op de ander. Twee erg leuke mannen die met veel schwung in het leven staan.
Amanda en Wendy
Hun overgrootmoeder was deel van een eeneiige tweeling, hun moeder is deel van een eeneiige tweeling en ook Amanda (in het wit) en Wendy zaten samen in de baarmoeder. Amanda werd 10 minuten eerder geboren en als ze een grapje maakt zegt ze tegen Wendy: ‘oh, dat snap jij over 10 minuten pas’. Inmiddels zijn ze 23 jaar.
Van moederszijde zijn ze Thais en al zijn ze in Nederland geboren, helemaal Nederlands voelen ze zich niet, al spreken ze tot hun verdriet geen Thais. Hun moeder is chef-kok van een van de beste restaurants van Deventer en al jong hielpen ze in het restaurant. Vooral Amanda heeft zelf ook erg goed leren koken.
Ze hebben nog een oudere zus en veel jonger broertje maar ze hebben verreweg het meeste contact met hun tweelinghelft. Soms was hun hechte band moeilijk voor hun oudere zus.
Als kind droegen ze dezelfde kleren en niemand kon ze uit elkaar houden. Over het algemeen vonden ze het leuk om een tweeling te zijn en ze trokken altijd veel met elkaar op, hadden op school dezelfde vriendinnetjes en al is Wendy een paar jaar geleden tot verdriet van Amanda naar de andere kant van het land verhuisd, ze doen nu toch allebei dezelfde opleiding: sociaal juridische dienstverlening. Met een bijbaan in een restaurant. En ze spreken elkaar dagelijks
Voordat Wendy verhuisde, woonden en werkten ze samen en deden alles hetzelfde.
Hoe is het voor hun partners om met een tweeling te daten? De stelregel van Amanda en Wendy is: 1+1=3
Truud en Loek
Ook al is Truud (met roze bloes) de oudste, ze worden altijd Loek en Truud genoemd vanwege het alfabet. Maar in mijn serie noem ik de oudste altijd het eerst en Truud gaat er prat op dat ze een uur ouder is dan Loek. Een uur op 92 jaar, maakt dat wat uit? Ja dus, nog steeds.
Burgemeestersdochters zijn ze, hun vader was burgemeester van Grootebroek en Lutjebroek. Daarnaast was hij kunstenaar. Ook Loek en Truud hebben allebei de Rijkskunstacademie gedaan en maken de prachtigste kunstwerken. Ze zijn de oudste twee van vier dochters en wonen vlak bij elkaar (Er zit maar één huis tussen hun huizen in. Daar woonde vroeger hun jongere zuster, die nu helaas overleden is.) Ruzie hebben ze nooit en ook nooit gehad, in tegendeel, ze bellen elkaar hun hele leven al meerdere keren per dag. Als Stijn, de zoon van Loek, vroeger thuiskwam van school, kwam hij eerst langs het huis van tante Truud. Meestal was ze dan aan de telefoon en dan wist hij al dat zijn moeder ook aan het bellen was.
Elkaar kussen, dat doen ze niet. Waarom niet? ‘Dat is niet nodig.’
"
["post_title"]=>
string(31) "Eeneiige tweeling Truud en Loek"
["post_excerpt"]=>
string(0) ""
["post_status"]=>
string(7) "publish"
["comment_status"]=>
string(4) "open"
["ping_status"]=>
string(4) "open"
["post_password"]=>
string(0) ""
["post_name"]=>
string(31) "eeneiige-tweeling-truud-en-loek"
["to_ping"]=>
string(0) ""
["pinged"]=>
string(0) ""
["post_modified"]=>
string(19) "2020-08-29 09:19:54"
["post_modified_gmt"]=>
string(19) "2020-08-29 09:19:54"
["post_content_filtered"]=>
string(0) ""
["post_parent"]=>
int(0)
["guid"]=>
string(35) "https://www.sanneterlouw.nl/?p=2722"
["menu_order"]=>
int(0)
["post_type"]=>
string(4) "post"
["post_mime_type"]=>
string(0) ""
["comment_count"]=>
string(1) "0"
["filter"]=>
string(3) "raw"
["status"]=>
string(7) "publish"
["id"]=>
int(2722)
["slug"]=>
string(31) "eeneiige-tweeling-truud-en-loek"
["custom"]=>
array(5) {
["_edit_lock"]=>
string(12) "1598886076:2"
["_thumbnail_id"]=>
string(4) "1274"
["_wp_old_date"]=>
array(2) {
[0]=>
string(10) "2020-08-29"
[1]=>
string(10) "2020-06-13"
}
["_themeisle_gutenberg_block_styles"]=>
string(0) ""
["_themeisle_gutenberg_block_stylesheet"]=>
string(9) "post-2722"
}
}
}
["post_count"]=>
int(3)
["current_post"]=>
int(-1)
["in_the_loop"]=>
bool(false)
["post"]=>
object(WP_Post)#5139 (28) {
["ID"]=>
int(2790)
["post_author"]=>
string(1) "2"
["post_date"]=>
string(19) "2020-11-11 07:35:26"
["post_date_gmt"]=>
string(19) "2020-11-11 07:35:26"
["post_content"]=>
string(4543) "
Gianni en Isuldy
Een dag voor hun 36ste verjaardag sprak ik deze elegante en charmante spiegeltweeling bij mij thuis. Gianni is linkshandig, Isuldy rechts. Ze zijn geboren in Angola, als oudste twee van vijf jongens. Isuldy (zonder baard) was bijna dood toen hij werd geboren en de artsen hadden hem al opgegeven, maar Gianni brulde zo hard, dat ze denken dat daardoor Isuldy tot leven kwam. ‘Gianni heeft mij gered,’ zegt Isuldy in ieder geval. Ze hadden als kind heel veel ruzie, ze nemen zelfs het woord ‘vijanden’ in de mond, maar ze leken uiterlijk wel erg op elkaar en droegen ook dezelfde kleren. Op school zaten ze niet bij elkaar in de klas. Isuldy was altijd de beste, de slimste, de eerste, maar Gianni zegt dat hem dat niks uitmaakt.
Gianni & Isuldy zijn geboren in Angola, een voormalige kolonie van Portugal, zoiets als wat Suriname voor Nederland is geweest. De voertaal in Angola is Portugees. Op hun 18e verhuisden ze naar Nederland. De ouders stuurden hun oudste drie zoons naar een oom in Nederland. Ook broer 4 woont hier inmiddels.
Het begin hier was moeilijk. Ze kenden de taal niet en misten hun ouders. Oom zorgde dat ze niet ontspoorden en ze klommen op van de Mavo naar uiteindelijk een hogere opleiding.
Isuldy is nu al enkele jaren international salesmanager bij DAF, Gianni, die religiestudies heeft gedaan, werkt als diaconaal opbouwwerker voor de Protestantse Diaconie Amsterdam en houdt zich bezig met politiek en opkomen voor ongedocumenteerde arbeidsmigranten in Amsterdam. Ze voelen zich Nederlands en geaccepteerd hier, al lijkt het wel alsof je met een zwarte huid harder moet werken om jezelf te bewijzen. Maar ze vinden vooral dat je zelf kansen moet pakken als die zich voordoen.
Isuldy is de prater van de twee en de avonturier. Hij is getrouwd met een Nederlandse en heeft twee kinderen, Gianni heeft een vriendin. Al wonen ze een eind van elkaar vandaan, hun relatie is innig. ‘Mijn broer is mijn beste vriend.’ Dat Gianni religieus is geworden, zit hun relatie niet in de weg: ‘iedereen moet geloven wat hij moet geloven.’ Ze zouden er niet aan moeten denken om elkaar te moeten missen. Ze kennen elkaar het best van alle broers en kritiek op een van hen, voelt als kritiek op de ander. Twee erg leuke mannen die met veel schwung in het leven staan.
Gianni en Isuldy
Een dag voor hun 36ste verjaardag sprak ik deze elegante en charmante spiegeltweeling bij mij thuis. Gianni is linkshandig, Isuldy rechts. Ze zijn geboren in Angola, als oudste twee van vijf jongens. Isuldy (zonder baard) was bijna dood toen hij werd geboren en de artsen hadden hem al opgegeven, maar Gianni brulde zo hard, dat ze denken dat daardoor Isuldy tot leven kwam. ‘Gianni heeft mij gered,’ zegt Isuldy in ieder geval. Ze hadden als kind heel veel ruzie, ze nemen zelfs het woord ‘vijanden’ in de mond, maar ze leken uiterlijk wel erg op elkaar en droegen ook dezelfde kleren. Op school zaten ze niet bij elkaar in de klas. Isuldy was altijd de beste, de slimste, de eerste, maar Gianni zegt dat hem dat niks uitmaakt.
Gianni & Isuldy zijn geboren in Angola, een voormalige kolonie van Portugal, zoiets als wat Suriname voor Nederland is geweest. De voertaal in Angola is Portugees. Op hun 18e verhuisden ze naar Nederland. De ouders stuurden hun oudste drie zoons naar een oom in Nederland. Ook broer 4 woont hier inmiddels.
Het begin hier was moeilijk. Ze kenden de taal niet en misten hun ouders. Oom zorgde dat ze niet ontspoorden en ze klommen op van de Mavo naar uiteindelijk een hogere opleiding.
Isuldy is nu al enkele jaren international salesmanager bij DAF, Gianni, die religiestudies heeft gedaan, werkt als diaconaal opbouwwerker voor de Protestantse Diaconie Amsterdam en houdt zich bezig met politiek en opkomen voor ongedocumenteerde arbeidsmigranten in Amsterdam. Ze voelen zich Nederlands en geaccepteerd hier, al lijkt het wel alsof je met een zwarte huid harder moet werken om jezelf te bewijzen. Maar ze vinden vooral dat je zelf kansen moet pakken als die zich voordoen.
Isuldy is de prater van de twee en de avonturier. Hij is getrouwd met een Nederlandse en heeft twee kinderen, Gianni heeft een vriendin. Al wonen ze een eind van elkaar vandaan, hun relatie is innig. ‘Mijn broer is mijn beste vriend.’ Dat Gianni religieus is geworden, zit hun relatie niet in de weg: ‘iedereen moet geloven wat hij moet geloven.’ Ze zouden er niet aan moeten denken om elkaar te moeten missen. Ze kennen elkaar het best van alle broers en kritiek op een van hen, voelt als kritiek op de ander. Twee erg leuke mannen die met veel schwung in het leven staan.
Amanda en Wendy
Hun overgrootmoeder was deel van een eeneiige tweeling, hun moeder is deel van een eeneiige tweeling en ook Amanda (in het wit) en Wendy zaten samen in de baarmoeder. Amanda werd 10 minuten eerder geboren en als ze een grapje maakt zegt ze tegen Wendy: ‘oh, dat snap jij over 10 minuten pas’. Inmiddels zijn ze 23 jaar.
Van moederszijde zijn ze Thais en al zijn ze in Nederland geboren, helemaal Nederlands voelen ze zich niet, al spreken ze tot hun verdriet geen Thais. Hun moeder is chef-kok van een van de beste restaurants van Deventer en al jong hielpen ze in het restaurant. Vooral Amanda heeft zelf ook erg goed leren koken.
Ze hebben nog een oudere zus en veel jonger broertje maar ze hebben verreweg het meeste contact met hun tweelinghelft. Soms was hun hechte band moeilijk voor hun oudere zus.
Als kind droegen ze dezelfde kleren en niemand kon ze uit elkaar houden. Over het algemeen vonden ze het leuk om een tweeling te zijn en ze trokken altijd veel met elkaar op, hadden op school dezelfde vriendinnetjes en al is Wendy een paar jaar geleden tot verdriet van Amanda naar de andere kant van het land verhuisd, ze doen nu toch allebei dezelfde opleiding: sociaal juridische dienstverlening. Met een bijbaan in een restaurant. En ze spreken elkaar dagelijks
Voordat Wendy verhuisde, woonden en werkten ze samen en deden alles hetzelfde.
Hoe is het voor hun partners om met een tweeling te daten? De stelregel van Amanda en Wendy is: 1+1=3
Truud en Loek
Ook al is Truud (met roze bloes) de oudste, ze worden altijd Loek en Truud genoemd vanwege het alfabet. Maar in mijn serie noem ik de oudste altijd het eerst en Truud gaat er prat op dat ze een uur ouder is dan Loek. Een uur op 92 jaar, maakt dat wat uit? Ja dus, nog steeds.
Burgemeestersdochters zijn ze, hun vader was burgemeester van Grootebroek en Lutjebroek. Daarnaast was hij kunstenaar. Ook Loek en Truud hebben allebei de Rijkskunstacademie gedaan en maken de prachtigste kunstwerken. Ze zijn de oudste twee van vier dochters en wonen vlak bij elkaar (Er zit maar één huis tussen hun huizen in. Daar woonde vroeger hun jongere zuster, die nu helaas overleden is.) Ruzie hebben ze nooit en ook nooit gehad, in tegendeel, ze bellen elkaar hun hele leven al meerdere keren per dag. Als Stijn, de zoon van Loek, vroeger thuiskwam van school, kwam hij eerst langs het huis van tante Truud. Meestal was ze dan aan de telefoon en dan wist hij al dat zijn moeder ook aan het bellen was.
Elkaar kussen, dat doen ze niet. Waarom niet? ‘Dat is niet nodig.’
"
["post_date"]=>
string(19) "2019-06-13 09:13:00"
["post_excerpt"]=>
string(0) ""
["post_parent"]=>
int(0)
["post_status"]=>
string(7) "publish"
["post_title"]=>
string(31) "Eeneiige tweeling Truud en Loek"
["post_type"]=>
string(4) "post"
["slug"]=>
string(31) "eeneiige-tweeling-truud-en-loek"
["__type":protected]=>
NULL
["_edit_lock"]=>
string(12) "1598886076:2"
["_thumbnail_id"]=>
string(4) "1274"
["_wp_old_date"]=>
array(2) {
[0]=>
string(10) "2020-08-29"
[1]=>
string(10) "2020-06-13"
}
["_themeisle_gutenberg_block_styles"]=>
string(0) ""
["_themeisle_gutenberg_block_stylesheet"]=>
string(9) "post-2722"
["post_date_gmt"]=>
string(19) "2019-06-13 09:13:00"
["comment_status"]=>
string(4) "open"
["ping_status"]=>
string(4) "open"
["post_password"]=>
string(0) ""
["post_name"]=>
string(31) "eeneiige-tweeling-truud-en-loek"
["to_ping"]=>
string(0) ""
["pinged"]=>
string(0) ""
["post_modified"]=>
string(19) "2020-08-29 09:19:54"
["post_modified_gmt"]=>
string(19) "2020-08-29 09:19:54"
["post_content_filtered"]=>
string(0) ""
["guid"]=>
string(35) "https://www.sanneterlouw.nl/?p=2722"
["menu_order"]=>
int(0)
["post_mime_type"]=>
string(0) ""
["comment_count"]=>
string(1) "0"
["filter"]=>
string(3) "raw"
["status"]=>
string(7) "publish"
}
}
}
["wp_head"]=>
object(Timber\FunctionWrapper)#5183 (4) {
["_class":"Timber\FunctionWrapper":private]=>
NULL
["_function":"Timber\FunctionWrapper":private]=>
string(7) "wp_head"
["_args":"Timber\FunctionWrapper":private]=>
array(0) {
}
["_use_ob":"Timber\FunctionWrapper":private]=>
bool(false)
}
["wp_footer"]=>
object(Timber\FunctionWrapper)#5187 (4) {
["_class":"Timber\FunctionWrapper":private]=>
NULL
["_function":"Timber\FunctionWrapper":private]=>
string(9) "wp_footer"
["_args":"Timber\FunctionWrapper":private]=>
array(0) {
}
["_use_ob":"Timber\FunctionWrapper":private]=>
bool(false)
}
["post"]=>
object(Timber\Post)#5188 (42) {
["ImageClass"]=>
string(12) "Timber\Image"
["PostClass"]=>
string(11) "Timber\Post"
["TermClass"]=>
string(11) "Timber\Term"
["object_type"]=>
string(4) "post"
["custom"]=>
array(4) {
["_edit_lock"]=>
string(12) "1605087584:2"
["_thumbnail_id"]=>
string(4) "2786"
["_themeisle_gutenberg_block_styles"]=>
string(0) ""
["_themeisle_gutenberg_block_stylesheet"]=>
string(20) "post-2790-1605085430"
}
["_content":protected]=>
NULL
["_permalink":protected]=>
NULL
["_next":protected]=>
array(0) {
}
["_prev":protected]=>
array(0) {
}
["_css_class":protected]=>
NULL
["id"]=>
int(2790)
["ID"]=>
int(2790)
["post_author"]=>
string(1) "2"
["post_content"]=>
string(4543) "
Gianni en Isuldy
Een dag voor hun 36ste verjaardag sprak ik deze elegante en charmante spiegeltweeling bij mij thuis. Gianni is linkshandig, Isuldy rechts. Ze zijn geboren in Angola, als oudste twee van vijf jongens. Isuldy (zonder baard) was bijna dood toen hij werd geboren en de artsen hadden hem al opgegeven, maar Gianni brulde zo hard, dat ze denken dat daardoor Isuldy tot leven kwam. ‘Gianni heeft mij gered,’ zegt Isuldy in ieder geval. Ze hadden als kind heel veel ruzie, ze nemen zelfs het woord ‘vijanden’ in de mond, maar ze leken uiterlijk wel erg op elkaar en droegen ook dezelfde kleren. Op school zaten ze niet bij elkaar in de klas. Isuldy was altijd de beste, de slimste, de eerste, maar Gianni zegt dat hem dat niks uitmaakt.
Gianni & Isuldy zijn geboren in Angola, een voormalige kolonie van Portugal, zoiets als wat Suriname voor Nederland is geweest. De voertaal in Angola is Portugees. Op hun 18e verhuisden ze naar Nederland. De ouders stuurden hun oudste drie zoons naar een oom in Nederland. Ook broer 4 woont hier inmiddels.
Het begin hier was moeilijk. Ze kenden de taal niet en misten hun ouders. Oom zorgde dat ze niet ontspoorden en ze klommen op van de Mavo naar uiteindelijk een hogere opleiding.
Isuldy is nu al enkele jaren international salesmanager bij DAF, Gianni, die religiestudies heeft gedaan, werkt als diaconaal opbouwwerker voor de Protestantse Diaconie Amsterdam en houdt zich bezig met politiek en opkomen voor ongedocumenteerde arbeidsmigranten in Amsterdam. Ze voelen zich Nederlands en geaccepteerd hier, al lijkt het wel alsof je met een zwarte huid harder moet werken om jezelf te bewijzen. Maar ze vinden vooral dat je zelf kansen moet pakken als die zich voordoen.
Isuldy is de prater van de twee en de avonturier. Hij is getrouwd met een Nederlandse en heeft twee kinderen, Gianni heeft een vriendin. Al wonen ze een eind van elkaar vandaan, hun relatie is innig. ‘Mijn broer is mijn beste vriend.’ Dat Gianni religieus is geworden, zit hun relatie niet in de weg: ‘iedereen moet geloven wat hij moet geloven.’ Ze zouden er niet aan moeten denken om elkaar te moeten missen. Ze kennen elkaar het best van alle broers en kritiek op een van hen, voelt als kritiek op de ander. Twee erg leuke mannen die met veel schwung in het leven staan.
eeneiige tweeling Gianni en Isuldy Read More
Amanda en Wendy Hun overgrootmoeder was deel van een eeneiige tweeling, hun moeder is deel van een eeneiige tweeling en ook Amanda… Read More
Truud en Loek Ook al is Truud (met roze bloes) de oudste, ze worden altijd Loek en Truud genoemd vanwege het… Read More
